GUTTA

GUTTA

Gr. ςταγων, unde ςταγονίας tus masculum, quod ςταχόνι i. e. guttae, simile sit, vide infra: item ςταλαγμὸς, unde vox, quam corvi edunt, quum aquae stillantis sonum imitantur, eodem nomine indigitata, apud Arist. Vide Salmas. ad Solin. p. 1318. In gemmis idem cum puncto est, Solin. c. 5. Dat Creta, quem Curaliachatem vocant, curalio similem; sed inlitum guttis auro micantibus. Cuiusmodi aureis guttis sparsum sapphirum χρν???οςτιγῆ vocat Epiphan. Vide eiusmodi gemmarum maculis hîc passim, ubi de Oculis, Stellis etc. item in vocibus Sparsus, ac Superspersus. Etiam in equis guttae, vide infra. At Gutta Sicula, apud Callimach. dicitur humor ille, quem in poculo relictum, bibentes desuper in manum conversam invergebant, ac ludentes in cottabeum coniciebant. Magni enim studii cottabus olim apud Siculos erat, apud quos et inventum fuisse, atque ita excultum, ut gradus etiam huic ludo constituerent, refert Dicaearchus l. de Alcmane. Guttam autem hanc ex poculis cottabum appellasse Thessalos ac Rhodios, seribit Clearchus tr. de linguis, de quo Graecorum lusu vide Athen. l. 15. c. 1. et Casaub. ad eum, nec non Suid. in voce κοτταβίζειν. A'nomine gutta, Guttatus, qui et Scutulatus equus, Romanis appellatus est, qui Gr. ψαρὸς vel κνακὸς: Vide supra Cnesus et quidem Scutulatum vocari dicit Isid. propter orbes, quos habet candidos inter purpureos, scutularum scil. formâ; Guttatum idem definit, album equum nigris intervenientibus maculis: mel. niger sic dicitur albis punctis respersus; quales sunt gallinae Numidicae, de quibus Mart. l. 3. Epigr. 58. v. 15. cuius Epigraphe de villa Faustini ad Bassum.

Et picta Perdix, Numidicaeque guttatae.

Ita guttatus plane exprimit Hebraeum barud i. e. grandinatus, χαλαζόμενος, maculis albis grandinis instar respersus, quae vox occurrit, apud Zachar. c. 6. v. 4. et 6. et Graecum λευκόςτικτος, quod de Eumeli equis usurpat Euripid. Iphig. in Aulide. v. 221. λευκοςτίκτῳ τρίχι βαλίους πώλους, pilo albis maculis guttato varios, cum contra μελανόςτικτοι sint Admeti equae, apud Stat. Theb. l. 6. v. 335.

— — noctemque diemque

Assimulant, maculis internigrantibus albae.

Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 2. c. 7. et infra Varia. Ut alia omittam. Inter aromata Gutta gamba, non minimum locum tenet, memorata Casp. Barlaeo in Medicea, Erat adhaec inter visus obsonia Draconis sanguis, concreto succo rubens — et Gutta gamba, flavo colore reliquis intermicans. Sabaeorum tus et myrrba etc.